MBAH SURO

Mbah Suro, jenenge podo karo wulan lahire, jare bapakku laire mbah suro mbiyen iku pas malem tanggal siji suro jam 12 bengi, cangkeme ombo, untune gedhi-gedhi ketoro sangar yen mringis, kadang ora semaur yen tak celuk mergo bolongan kupinge ketutupan kuping lorone sing ombo tur dowo nglambreh teko gulune, rambut lan ulune mbah suro terkesan serem mergo dowo ora tau di cukur. sak jane sing nyebabne mbah suro luwih serem ki mergo neng nduwur batuke mbah suro thukul koyo sungu, cacahe ono loro medeni.

Sing luwih aneh maneh Mbah Suro kawit cilik songko lahir ki wis ora ndue tangan, tapi mbah suro nduweni keluwihan ono neng sikile, jumlahe sikil mbak suro ono papat ora koyo lumrahe menungso sing sikile mung loro.

Kiro-kiro jam limo sore Mbah Suro ngamuk, buengak-bengok ora jelas opo sing diomongne. Tak cedak'i alon-alon trus aku ndodok neng sandinge. Mripate mbah Suro sing bunder ireng mlorok ombo tandane Mbah Suro lagi murko. aku maleh rodok wedi. tak coba konsentrasi memahami opo sing dikarepake Mbah Suro, Tak enteni Mbah Suro arep dawuh opo.

Aku tambah penasaran urung ngerti opo sing diomongne Mbah Suro, ora sui Mbah Suro ujug-ujug mbuengok'i aku sing pas neng ngarepe,

"eMbe e e e e e ek......!!!!!"

Aku kuaget banget, lagek sadar.

"Oh iyo, aku lali urung ngarit, pantes wae bengak-bengok, ternyata wedusku urung tak golekne pakan."