Poso iku ngempet howo nepsu, ora nglakoni tumindak kang mbatalake poso diawiti songko wektu fajar tumekaning wektu maghrib. Wis lumrah mungguhing menungso naliko ono tumindak kang enak kepenak lan disenengi banjur tumindak iku dilarang dilakoni mongko soyo dilarang soyo tabah kepinginlah menungso iku nglakoni tumindak iku.
Secara garis besar kang dilarang dilakoni mungkin iki termasuk howo nepsu menungso kang paling gedhe, yoiki ora mangan ora ngombe lan ora kenthu, ananging ternyata naliko larangan iku mau diijinkan batal, mongko kenikmatan nglakoni tumindak iku dobel nikmate.
Pertanyaan terbesarku selama iki, opo to tujuan maksud Gusti Alloh iki kok sampek ndue ide kreatif tentang poso? Mungkin wong kang sok alim bakal njawab kanthi jawaban sok agamis lan ngumbar dalil kang dowo tur fasih. Tapi setelah tak fikir mungkin hakekat poso iku bentuk romantisme Alloh marang kawulane, dudu siksaan lan larangan kang nyusahne kawulo, ananging Alloh kepingin kawulo iku syukur naliko nikmat kang dirasakne pas poso iku ternyata dobel nikmate. Ibarat wajibe rakyat pajek bumi lan bangun ugo pajek kendaraan marang negoro, opo to abote pajek poso lan ibadah dumateng Alloh kang paring nikmat seng ora bakal biso diitung akeh'e.
Poso iku ibadah privasi marang Alloh, ora ono sangkut paute marang menungso liyane, kejujuran nglakoni poso iku sejatine mung lillahi ta'ala. Mungkin aku biso ngapusi menungso liyo ngaku yen lagi nglakoni poso, ing ngarepe menungso aku ora mangan ora ngombe. Nanging sejatinging tumindakku lan jujurku mung Alloh lan aku seng mangerteni.
Ibarat wong kang lagi kasmaran, jujur marang slirane iku luwih utomo, sang kekasih bakal tambah tresno nalikane ngapusi marang wong liyo nanging jujur ngomong opo anane marang slirane. Romantisme kawulo marang Gusti Alloh ikilah hakekat poso mungguhku.
Amergo poso iku termasuk ibadah mahdloh, rukun islam kang ora biso ditoleransi mongko wajib hukume. Songko tembung wajib kang maknane pahala yen dilakoni lan duso yen ditinggalake mongko ora nglakoni poso laknat Alloh lan Neroko ganjarane.
Tapi, begitu sangat romantisnya Alloh, banget kasih lan cinta marang kawulo kang den tresnani iki, Alloh nduweni sifat sayang, yoiku yen aku ora kuat poso sebab halangan dzorurot lan kapekso mongko aku diijinake ngganti poso ing liyo dino, ibarat kekasih kang kasmaran nunggu lan nagih janji songko wong kang disayangi, opo yo tego aku ora nglakoni opo seng dikepingini lan tak janjeake marang wong kang den tak tresnani.
Aku ora pamrih kepingen piwales wujud opo wae songko kekasihku, nglakoni opo seng biso ndadeake bahagia lan seneng, biso nyawang esem sumringahe iku wis luwih songko cukup. Mongko semono ugo aku ora pamrih ganjaran surgo naliko nglakoni poso, ikhlas nglakoni lan ora ndadek'ake Alloh murko iku wis luwih songko cukup kanggoku.
Mokel iku istilah kanggo wong kang ora kuat ngempet lan akhire mbatalne poso sakdurunge maghrib,dadi sengojo ora nglakoni poso lan mokel iku banget bedane, ono telung perkoro kang biso den maklumi yoiku lali, kepekso lan dzorutot mungkin iseh ono toleransi, nanging yen sengojo ora nglakoni lan sengojo nglangar larangan lan nglakoni opo kang ora den senengi opo yo bakal dingapuro?
Akhir kata, Romantisme Alloh iki ora bakal tak sio-sio, ibarat wong kang lagi gandrung, wulan romadlon iki koyo dene kencan malem minggu kang kebak romantisme cinta. Yen serius nglakoni ugo ikhlas tur jujur bakal teko dewe ganjaran kang aran pernikahan ing dino fitri